12. Orzech włoski (Juglans regia)

Drzewo orzecha włoskiego znamy jako masywne drzewo stojące na końcu ogrodów, nie tylko ze względu na cień, jaki rzuca jego ogromna korona, ale także dlatego, że wśród ludzi mówiło się, że drzewo orzecha włoskiego czerpie wodę z działki. Jest zwykle uprawiany ze względu na smaczne orzechy. Jest bardzo wrażliwy na długie zimy i późne przymrozki. Liście orzecha włoskiego pojawiają się później niż kwiaty, ale jeśli wiosenne przymrozki nadejdą w czasie kwitnienia, w tym roku nie będzie orzechów

Osiąga wysokość do 25 m, a jego gałęzie są dość kruche. Liście i niedojrzała zielona owocnia mają charakterystyczny zapach. Po zbiorze orzechy są suszone, a smaczne jądra są łuskane. Orzechy włoskie dzielą się ze względu na jakość łupiny na „papierowe”, „półpapierowe” i „kamienne”. Orzechy kamienne mają twardą skorupę, która wrasta w jądro i dlatego są trudne do wyłuskania. Z drugiej strony, tak zwane „papirusy” mogą być rozłupywane przez ptaki.

Orzechy włoskie są zalecane w medycynie ludowej, ponieważ mają właściwości przeciwzapalne i działają zapobiegawczo na choroby serca i naczyń krwionośnych.

Według celtyckiego kręgu drzew osoby poczęte od 21 kwietnia do 30 kwietnia i od 22 października do 31 października należą do orzecha.

Ich cechy charakterystyczne to nieobliczalność, upór, gościnność, inteligencja, wyrafinowanie aż do lekkomyślności, wytrwałość aż do silnego pragnienia, wyzwanie i poszukiwanie oraz uwielbienie. Ludzie związani z orzechem lubią, gdy wszystko idzie dobrze i mogą pociągać za sznurki.

Drzewo opowiadające historię

Stoimy w małym ogrodzie przy bibliotece miejskiej, a nad nami wznosi się ogromne drzewo. Opowie nam historię, jak książki i bibliotekarze radzili sobie w minionych latach.

Biblioteka w Velkich Losinach była kilkakrotnie przenoszona. Ze szkoły do biura lokalnego Komitetu Narodowego, a następnie w 1977 r. osiadła w pomieszczeniach, w których znajduje się do dziś. Miejscowe biblioteki początkowo znajdowały się również w Bukovicach, Žárovej (czyt. Żarowej) i Maršíku (czyt. Marsziku).

W 1988 r. Kronika podaje: „Przed rozpoczęciem prac związanych z przebudową budynku miejscowa biblioteka wypożyczała książki 3 razy w tygodniu w styczniu i lutym, a następnie od września do grudnia.... Po przebudowie w bibliotece utworzono osobny dział dla dzieci. Co miesiąc bibliotekarka przeprowadzała wizytacje metodyczne i dostawcze w bibliotekach w Žarovie i Maršikovie (czyt. Żarowie i Menszikowie) ”.

Pomieszczenie na pierwszym piętrze pierwotnie miało być klubem dla członków Związku Młodzieży Socjalistycznej, ale zrezygnowano z tego, ponieważ SSM tzn. Związek Młodzieży Socjalistycznej miał tylko minimalny udział w jego budowie.

W protokole z 1990 roku dowiadujemy się, że biblioteka w Velkich Losinach otrzymała zbiory z biblioteki w Maršíkovie (czyt. Marszikowie): „Ponieważ miejscowa biblioteka w Maršíkovie (czyt. Marszikowie) nie ma bibliotekarza i obecnie nie ma pomieszczenia (przebudowa domu kultury), księgozbiór został przeniesiony do biblioteki w Losinach”.

Ten orzech mógł by opowiadać historie o bibliotekarkach, które troszczyły się o księgozbiór, planowały i realizowały wydarzenia oraz były istotną częścią życia kulturalnego gminy.

 
1963, ulica Lázeňská, SOkA Šumperk 

 
1977, SOkA Šumperk